The bucketlist

In mijn laatste verslag had ik al gezegd dat een reismaatje richting Thailand (Phuket zou komen) en vorige week vrijdag was het dan zover. Super om elkaar na een een lange tijd weer te zien en met z'n tweeen op avontuur is toch net iets leuker dan alleen. Alhoewel ook dan ontmoet je reiskamaraden hoor;-) De eerste avond zijn we alleen Pukhet town ingeweest en ons alvast voorbereid op het 'pittige' Koh Phi Phi, dat laatste wil zeggen pizza's eten en een paar biertjes drinken. Al met al een echte mannen avond zoals we die in Nederland ook zoveel hebben.

Na te zijn bijgekomen van een vlucht en mijn boottrip waren we klaar voor de oversteek van Phuket naar Phi Phi. Na 1.5 rustige zee aangekomen op een onbeschrijflijk eiland, touristen, touristen en nog meer touristen, Prullaria shops, 10 tallen duikshops en te veel restaurants op naar het resort. Gelukkig hadden we een resort heel ver van de drukte en hadden we de luxe dat met onze bagage gesleurd werd. Het was bloedje heet en dan 2 rugzakken en helemaal geen taxi's, brommers nee dan is een grote kruiwagen en een porter onbetaalbaar. Na een wandeling van 15 minuten toch nog goed bezweet aangekomen en na de incheck procedure meteen het zwembad ingedoken en er was gezelschap van een buslading Russen en Koreanen (of iets dergelijks) Kusse boel dus in the pool, maar geen gespetter he!

S'avond ja s'avond gingen we het eiland verkennen en ze waren erweer de buckets. Voor mij een bekende soort van vergif voor mijn vriend nieuw. Oke Bucket 1 Mojoto met 4 rietjes, Bucket 2 Mojito met 4 rietjes, Bucket 3 Mojito met 5 rietjes (of was ik de tel nu al kwijt?) Na vele emmer en vele rietjes kwamen de heupjes los en heeft iemand gedanst op het strand en de tweede op een tafel. Aan alles komt een eind en met twee verschillende slippers ben ik thuis gekomen. Tot op heden vragen we af hoe we de berg zijn opgekomen, hoe die onopenbare deur van de kamer open is gegaan en wie het bordje niet storen heeft opgehangen......

Dag 2 was een rustige, hele korte en een met weinig licht maar daarentegen wel met veel water en cola light.

Dag 3. Ontbrekende slipper nog steeds niet teruggevonden..... Gelukkig wel een stuk fitter en actiever. We hebben het eiland verkend en hebben een wandeling gemaakt naar een lookout punt. Ondanks meerdere pogingen blijft het erg zwaar om een berg te beklimmen in de hitte. Bijan aan de top was er nog iemand zo vriendelijk om aan ons geld te vragen als we naar de look-out toe wilden. Waarom deze vrouw met katapult niet een plekje onder aan de berg had uitgezocht blijft ook nog het Phi Phi raadsel. Hoeft ze nl niet iedere dag de 100 treden omhoog te gaan en weten de touristen eerder waar ze aan toe zijn. Oke er is betaald en we zijn naar de top gegaan. Uitzicht maakte veel goed en konden we meteen zien wat de impact van de Tsunami was. Alles is weer heel mooi volgebouwd, ene hotel is iets groter dan het andere hotel en waar nog ruimte is daar.... wordt op het moment gebouwd. Kortom welkom touristen we hebben alles voor een heerlijk verblijf! Alleen misschien maken we het kiezen uit de vele hotels, restaurants, winkels duikshops wel iets te moeilijk voor jullie??

Dag 4. watersport. Een eiland is maar een eiland en rondom een eiland is altijd water. De mannen zijn dus de boot opgegaan en hebben een rondvaart gemaakt om de twee Phi Phi eilanden. Stop 1 was bij een klein strandje waar een deel van de film the beach is opgenomen. Leonardo de Caprio die was er niet meer maar het lag helemaal vol met boten en blanke medemensen op het strand. iets te druk van het goede en de stop duurde maar ene uur en toen weer verder varen rond het eiland. Stop 2 was een heel stuk rustiger en hier konden we snorkelen. Heerlijk verkoeling in de zee en nog een paar onderwater bewoners langs zien zwemmen. Met uiztondering van de vissen was het kleurloos onder water kortom al het koraal was afgestorfen beetje jammer. Naast varen, eten op de boot kayaken, zwemmen, snorkelen, het niet zien van de voederapen maar wel een mooie zonsondergang hadden we om 18uur weer vaste grond onder de voeten. De mooie dag in stijl afgesloten, nee geen emmertjes in de hand gehad er was immers algenoeg strand gezien die dag, maar afgesloten met een aantal biertjes.

Dag 5 aan alles komt een einde. Ik had nog heel even gedacht om twee duiklessen te gaan volgen maar na de snorkeltour was ik erachter gekomen dat de onderwater wereld rond Phi Phi niet meer zo mooi is. Ik heb teveel vergelijkingsmateriaal dus uitendelijk maar besloten om niet naar de turtles te gaan of met de haaien te gaan zwemmen maar nog een aantal uren te relaxen en dan samen met mijn vriend weer richting Pukhet te gaan. Je ziet het altijd de leukste dingen gaan altijd te snel, afscheid nemen is nooit leuk en nu zit ik alleen in een te luxe suite. Het vervelendste is alleen dat de reis nu ook langzamerhand richting het einde loopt.

Ondanks ik niets met goud heb en ondanks het feit dat ik de afgelopen 1.5 al zoveel water heb gezien morgen toch maar weer het water op en dan richting James Bond eiland. Jeps hier is the golden gun opgenomen en voor de tweede film zie mijn een na laatste verlsga daar heeft een vd lezers namelijk de tweede titel vermeld!

Komende vrijdag op richting Kuala Lumpur en dan zondagnacht weer terug richting Nederland en dan nog een keer heel veel water maar dan heel veel kilometers onder me!

Herbert, bedankt voor de onvergetelijke week. Sorry van de vele emmers (ze hadden alles beter in een grote emmer kunnen doen hadden we namelijk geen enkele slok gedronken;-) en dat laatste half uurtje van zaterdagavond ach we hebben toch vele mooiere momenten daarvoor en daarna gehad! En mocht er ooit een Blauwe Haviana met de Braziliaanxse vlag maatje 42/43 aanspoelen in Indonesie dan is die van mij....