De gevaarlijkste weg in Arequipa.......
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Joost
11 Mei 2010 | Peru, Arequipa
Na een ruime week de "luie" tourist te hebben uitgehangen, was het time voor real adventure en dat ze behalve in Nieuw-Zeeland de meest extreme sporten hadden, hebben ze er in Peru ook één die ik altijd nog een keer zou willen doen en dat is namelijk downhillen met een mountenbike.
Snel een trip geboekt en uiteindelijk met een groep van in totaal 4 backpackers (3 madchels en Joost!!) zijn we eerst met een 4WD van 2300 meter naar 4800 meter gebracht. Dit was een erg indrukwekkende rit naar de top, maar wel één die ruim 2 uur duurde en die een aanslag pleegde op in ieder geval mijn gezondheid, want op zo´n hoogte ben ik nog niet vaak geweest en dat merkte ik vooral met ademhalen. We werden alle 4 als teletubbies ingepakt en ik had een helm op, knie + ellenboogbeschermers om en handschoenen aan en daar gingen we dan met een redelijke snelheid naar beneden, echt waanzinnig alleen jammer van alle die kuilen en stenen waardoor en waarover ik reed ik was echt geshaked en voelde op den duur mijn handen [en iets anders dan wel weer (cencuur haha)] niet eens meer van al het schokken en trillen;-)
Helaas was de afdeling niet helemaal goed afgelopen en ik heb een mooie 180´er gemaakt au au en voor mijn eigen veiligheid loop ik nu voor een korte tijd met zo´n lelijke arm- en nekband om en heb ik op mijn been een grote plaklaatje. Maar het goede nieuws is dat ik niet onderuitgegaan ben op the most deadlist road ter wereld en dat the real adventure zoals rafting en mountenbiking er tijdens mijn vakantie niet meer inzit!!
Dus ik word toch maar weer die " luie" tourist, ga voorlopig geen extreme dingen meer ondernemen en ga de komende weken pijnzen over waar mijn beschermengeltje was tijdens de afdeling, maar wellicht had ze wel iets voor haar ogen op het moment dat ik aan het afdalen was;-)
Familie, vrienden, collega´s, sporters nogmaals gelukkig gaat alles goed met me (heb nagenoeg geen pijn meer) en als ik terug ben ga ik alleen nog maar voor de veilige afdalingen en dat is op de ligfiets in dan wel de sportschool.
Snel een trip geboekt en uiteindelijk met een groep van in totaal 4 backpackers (3 madchels en Joost!!) zijn we eerst met een 4WD van 2300 meter naar 4800 meter gebracht. Dit was een erg indrukwekkende rit naar de top, maar wel één die ruim 2 uur duurde en die een aanslag pleegde op in ieder geval mijn gezondheid, want op zo´n hoogte ben ik nog niet vaak geweest en dat merkte ik vooral met ademhalen. We werden alle 4 als teletubbies ingepakt en ik had een helm op, knie + ellenboogbeschermers om en handschoenen aan en daar gingen we dan met een redelijke snelheid naar beneden, echt waanzinnig alleen jammer van alle die kuilen en stenen waardoor en waarover ik reed ik was echt geshaked en voelde op den duur mijn handen [en iets anders dan wel weer (cencuur haha)] niet eens meer van al het schokken en trillen;-)
Helaas was de afdeling niet helemaal goed afgelopen en ik heb een mooie 180´er gemaakt au au en voor mijn eigen veiligheid loop ik nu voor een korte tijd met zo´n lelijke arm- en nekband om en heb ik op mijn been een grote plaklaatje. Maar het goede nieuws is dat ik niet onderuitgegaan ben op the most deadlist road ter wereld en dat the real adventure zoals rafting en mountenbiking er tijdens mijn vakantie niet meer inzit!!
Dus ik word toch maar weer die " luie" tourist, ga voorlopig geen extreme dingen meer ondernemen en ga de komende weken pijnzen over waar mijn beschermengeltje was tijdens de afdeling, maar wellicht had ze wel iets voor haar ogen op het moment dat ik aan het afdalen was;-)
Familie, vrienden, collega´s, sporters nogmaals gelukkig gaat alles goed met me (heb nagenoeg geen pijn meer) en als ik terug ben ga ik alleen nog maar voor de veilige afdalingen en dat is op de ligfiets in dan wel de sportschool.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
